21 Aralık 2009 Pazartesi

ÖLÜ SEVMEK

Yıllar önce bir romanda ölü seviciyiz diye bir cümle okumuştum .Biz insanoğlu yaşarken sevgilerimizde ve sevgilerimizi göstermekte çok cimri davranırız.Yıllar sonra üç arkadaş buluştuk konuşurken Allahın rahmetine kavuşmuş bir arkadaşımızdan söz acıldı .İyi huyları kötü huyları konuşulurken arkadaşımızın biri konuştu konuştu sonra ölünün arkasından konuşmayalım dedi o kadar şaşırdımki rahmetli hayattayken dediğini bırakmayan sevgisini hiç göstermeyen arkadaşıma söyleyecek bir kelime bulamadım ve sustuk... O Romandaki cümle aklıma geldi yazar ne kadar doğru tesbitte bulunmuştu gercekten biz insanoğulları ne doya doya sevgimizi gösteriyoruz nede çok sevildiğimizin farkına varabiliyoruz ..ondan sonrada konuşuyoruz konuşuyoruz ve öldükten sonra cokkkkk seviyoruzzzz....

10 yorum:

Başak dedi ki...

"ölü seviciyiz" bu cümle çok manidar... sevdiklerimize sahip çıkmalıyız oysa. ağızdan çıkacak iki kelime, gözlerden iki sıcak bakış. neyi, kimden esirgiyoruz? belkide sevmeyi bilmiyoruz.

Agresifboy dedi ki...

ne kadar acı ki aldığımız bir nefesi vermenin,verdiğimiz bir nefesi almanın garanti olmadığı bir yaşam sürüyoruz ve bunu idrak edemeyan insanlarla dolu etrafımız bundan sebeptir ki kimse sevgisini paylaşmakta cömert olamıyor yada olmuyor...

Dalgaları Aşmak dedi ki...

Toplum olarakta öyle değilmiyiz ? Boşuna dememiş atalar "kör ölür badem gözlü olur " diye.En sevilmeyen adam bile , ölünce övgülerle anılır.Sanırım samimiyetsiz ve bilinçsiz olmamızdan kaynaklanıyor.Kişisel ilişkilerde ise, ölenin arkasından konuşmak günahtır mantığıyla yine samimiyetsiz davranıyoruz.

Sevgiyle kal arkadaşım...

bilge dedi ki...

yorumlarınız için teşekkürler..sevmek verdikce coğalır..

ÇOBAN YILDIZI dedi ki...

O kadar doğru ki tespitiniz.Nedense sevgi gösterisi konusunda çok cimriyiz ama iş çekiştirmeye gelince mangalda kül bırakmıyoruz.Keşke birbirimize daha samimi davranabilsek,riyakarsızca.

Sevgilerimle.

suskunbiradam dedi ki...

Sadece doğru değil, çok çok doğru bir tespit. Gözümün önüne nice şeyler geldi...

Sahi neden bizler diri iken sevmeyiz? Rakip mi görürüz? Ekmeğimizi mi yer? Bizi mi engeller? Ama ölünce sahip çıkarız.

Bir de diriye sahip çıkabilsek...

Sevgiler...

haykırış dedi ki...

Sayın Bilge,
Biz insanlar biraz değil tam manasıyla riyakarlık yapıyoruz şöyle ki; çok değil bir kaç gün önce hastanede yatıyordum ve saatler önce kızan bağıran ne halin varsa gör diyen eş birden bire eşin ölümü sonrası senin yerine ben gitseydim çığlıklarına sahne olunca ortam, insan düşünmeden edemiyor neden sağlıkta değil de ölünce..
Sizce de riyakarlık değil mi?
Yoksa sevmeyi mi bilmiyoruz?
Saygılarımla

Zeugma dedi ki...

''Ölü sevicilik'' mecaz anlamda kendini bulmuş :) Örnek çok güzeldi..
Bir de tersini yapanlar var değil mi?
İyinin arkasından kötü konuşanlar yani...
Sevgiyle...

bilge dedi ki...

yorumlarınız için teşekkürler arkadaşlar hiç bir şeyin kıymetini sahip ken bilemiyoruz malesef sonra kaybedince ah lar vah lar ediyoruz.
sayın haykırış gecmiş olsun diyorum size sizin bloga hala giremiyorum nedenini bir türlü bulamadım zaten biraz teknoloji özürlüyüm ..inşallah hallederim.sevgilerimle..

NzN dedi ki...

Ölü sevici lafını hiç bu tarafından görmemiştim. Daha sapkın anlamlarda kullandım hep. Fakat ne kadar da güzel dolduruyormuş meğer kör ölünce badem gözlü olur lafını...
Ben biraz daha yumuşak bir açıklama getirmek istedim bu konuya. İnsan hep yakınına hatta en yakınına hoyrat davranır ya hani! Belki de ondandır ölünce arkasından sadece güzelliklerini hatırlamak. Artık çook uzaktadır, hoyrat davranılamayacak mesafede...