3 Haziran 2010 Perşembe

KİMSESİZLİK


Ben kapıya doğru yönelince gözleri ışıldadı.Gözleri karanlık bir gecede parlayan bir ışık gibiydi.
Abla bizim dışarıya çıkmamız yasak yan bahçeye frizbimiz kaçtı alabilirmisin diye sordu.
Yan bahçe de her tarafı otlar bürümüştü.Biraz çekinerekte olsa onun isteğini yerine getirmek için otların arasına daldım ve frizbiyi buldum. O sırada tel örgüye abanmış ve merakla beni süzen bir sürü çocuk gözle karşılaştı bakışlarım,mutluluk çığlıkları çıktı hepsinin ağzından,içeriye girdim.
Kapıdaki çocuk frizbiyi aldı arkadaşlarına doğru koştu ve bir an durdu zayıf bir sesle teşekkür ederim abla dedi.
Aslında abla demesini yadırgadım.Teyze denecek yaştaydım daha sonra neden abla dediğini anlayacaktım.
Geçen haftalardan bir hafta sonu köyde eşimin iş ortağı ve eşini ağırladık.Pazar günü komşum ve çocuklarımın doktoru olan arkadaşım misafirlerinin geleceğini benimde gelmemi istedi.Misafirlerim pazar günü öğleden sonra gidince bende onlara gittim.
Benden 250-300 metre ilerde oturan arkadaşım kimsesiz çocukları ağırlıyordu.18 tane çocuk, (7 ve 12 yaşlarında) öğretmenleri bakıcı ablaları gönüllü anneleri olmak üzere oldukça kalabalıktı.
Herkese merhaba dedikten sonra arkamı bir döndüm beni kapıda karşılayan çocukla göz göze geldik elinde yeşil bir top bana bakıyordu,oynayalımmı dedim ama ben kaleci olurum dedi; tamam dedim .Kale 2 ağacın arasıydı ben şut atıyorum o çimenlerin üstünde yuvarlanıyor yaşasın gol olmadı diye bağırıyor çocuklar alkış tutuyor ,ben terlemiş bir şekilde nefes nefese ha bire şut atıyorum ama gol olmuyordu. Bana döndü bu işin tekniği var topu ayağında sektireceksin topu atacağın yere konsantre olacaksın öyle şut atacaksın dedi..
O sırada çocuklar gösteri yapmak için toplandılar ,herkes bir sandalyeye oturdu benim küçük arkadaşım sandalyesini hemen benim yanıma getirdi o da rap yaptı alkışladık.
Çocukları orman yolundan gölete kadar götürüp dolaştırmaya karar verildi her büyük 2 çocuğun elini tutacak öyle gidilecekti.Benim elimden maç yaptığım küçük arkadaşım ve onun kankası tuttu.Her şeyi merak ediyorlardı ben onlara   sadece okullarını derslerini sordum.onlar bana her şeyi anlatıyorlardı.Yeni başlayan bir uygulama nedeniyle evlerde kalıyorlardı.Evde bakıcı ablaları ve diğer sorumlu kişi varmış.
Gölet 1 km  den fazla uzaklıktaydı ben misafirimle sabah yürüyüşümü gölete kadar yapmıştım yorgundum ama çocuklardan ayrılmak istemedim.Benim küçük arkadaşlarım 2. sınıfta okuduklarını ,biri babam itfaiyeci bende itfaiyeci olacaktım ama şimdi doktor olacağım dedi diğer minik arkadaşım okul kapanınca babam beni yanına alacak dedi.Öğretmenleriyle konuştum o kadar çok hayal kuruyorlarki öyle bir şey yok dedi.
Onların bana neden teyze değilde abla diye hitap ettiklerini anlamıştım çünkü onlar kimsesizlerdi; Teyze, Dayı, Amca Hala diyecek kimseleri yoktu.
Ayrılık vakti gelince bütün çocuklara sıkı sıkı sarıldım.elimde onların bana verdiği papatya demetiyle evime doğru yol alırken kimsesizlik nasıl bir duygu acaba diye kendi kendime sordum cevabım yoktu,çünkü ben kimsesiz değildim o duyguyu bilmiyordum..

BİLGE

41 yorum:

Leylak Dalı dedi ki...

Çok hüzünlüydü.
Kimse kimsesiz kalmasın...

ali zafer sapci dedi ki...

Çok etkilendim, selamlar.

Fatma dedi ki...

Çocukları misafir eden komşunuz ne kadar güzel bir şey yapıyor. Evet o çocuklar gerçekten kimsesiz, bizim çocuklarımız. Hepsi de sevgi dolu bir yuvayı hak ediyor. Bu gönüllülük işi daha fazla olsa ne kadar güzel olur değil mi? Yazınızı okurken ağlamamak için zor tuttum kendimi.

. dedi ki...

İmrendim komşunuza ve size,ne güzel sevindirmişsiniz çocukları...
Ama boğazıma da birşey düğümlendi yazınızı okurken,zor geçer biliyorum.
Allah kimsesiz bırakmasın,hiçbirimizi,kimsesizlerin de güzel yuvaları olsun inşallah...

Dalgaları Aşmak dedi ki...

Çok iç acıtıcıydı sevgili arkadaşım.Okurken tıkandım.

Yetimhane görevlileri ne kadar eğitimli olurlarsa olsunlar, yetimhane müdürü ne kadar baba olursa olsun, yetimhane memurları isterse şefkat abidesi olsun yetimhanede ki hiçbir şart ve durum onların içindeki bu sevgi açlığını tatmin etmez. Mesai bittiği zaman,geceleri yatakhanelerinde kimbilir neler hissediyorlar :(

Asuman Yelen dedi ki...

Benim gibi kocaman evlerde( tek kişi için) yalnız yaşayan emekliler için çok güzel bir etkinlik. Bence çocuklar kadar ev sahibini de mutlu etmiştir. Köpeğim yokken birkaç ufak denemem olmuştu. Yine düşüneceğim.
Çok teşekkürler...

bilge dedi ki...

-Sevgili Leylak dalı amin diyorum kimse kimsesiz kalmasın sevgilerimle..

sufi dedi ki...

Bilge'm kimsesiz olmasan da kimsesizlerin ellerini tutup gözlerine bakarak onların kimsesizliklerini gidermişsin ya.Kısa süre için bile olsa o güzel yürekli arkadaşının da senin de ellerinize sağlık sevgilerimle.

bilge dedi ki...

-Sevgili Alizafersapçi bende teşekkür ederim ..dostlukla..

bilge dedi ki...

-Sevgili Fadiş arkadaşımın doktor arkadaşları gönüllü olarak çalışıyorlar onların vesilesi ile arkadaşa geldiler iyi oldu çocuklar için sevgiler..

bilge dedi ki...

Sevgili can arkadaşım Dalgaları aşmak bilirsin çocuklara dayanamam şimdi yeni bir uygulama başlamış 6 kişilik guruplar halinde başlarında bakıcı ablaları ve 1 görevliyle evlerde kalıyorlarmış o gün ben o kadar etkilendimki ikiye bir bana sıkı sıkı sarılmaları seni çok sevdim demeleri daha anlatacak o kadar çok şey varki arkadaşım burda bu kadar yazabildim sevgilerimle..

bilge dedi ki...

-Sevgili Ebruli günce çocuklar yeni bir uygulama ile ailelerin oturduğu apartmanlarda dairelerde kalıyorlar o gün bende etkilendim hele benim küçük arkadaşımın babam okul kapanınca beni yanına alacak demesi aslında öğretmenin söylediğine göre hayal den başka bir şey değilmiş..günlerce o kara gözleri gözümün önünden gitmedi .sevgiler..

bilge dedi ki...

-Sevgili Asuman yelen haklısın hayırl bir etkinlik olur zaten gelen çocuklar evlerde kalıyorlar. gönüllü olmak içinde devamlı ilgilenmek gerekiyormuş ben bazen babama gidiyor uzun süre kalmam gerekiyor sordum olmuyormuş..çocuklara piknik oldu o gün çok mutlu ayrıldılar sevgilerimle..

bilge dedi ki...

-Sevgili Sufi teşekkür ederim..keşke devamlı onlarla beraber olsakta onların yalnızlılarını bir nebzede olsa giderebilsek sevgiler..

gül dedi ki...

Bazı duyguları ,durumları yaşamadan anlamak zor, sadece tahmin edebiliriz oda ne kadar hayatın içindeysek ne kadar çevremizle ilgiliysek ..
buna empati diyorlar kurduğun dostluk uzattın el yaşamasanda bilmesende onlara uzanmış onları mutlu etmiş gurur duymalı insan kendi ile :)
güzel bir akşam diliyorum sana sevgili Bilge :)

Adsız dedi ki...

Sevgili Bilge
Söylenecek sözüm yok tıkandım bu dünyada insanlar bir sürü boş şeyin sıkıntısını çekiyorlar. Oradaki sıkıntılarsa çok büyük çok çok büyük hem de.

Unknown dedi ki...

Kahraman bilge topu eline aldığında
çocuklarla göz göze geldiğide yaşadığın duyguyu bütün kahramanlarda yaşamıştır.kimsesiz
çocuklar arasında neşelidakikalar
geçirdiğinizi tahmin ediyorum çocuklar yaşadığımız toplumda mantığı henüz bozulmamış gerçek
insanlardır byüklerden çok daha iyi
anlaşma ihtimali mevcuttur mantıkları sade ve doğrudur.izninle
bir örnek vermek istiyorum.Bu hafta
sonu yeğenimin evindeydim,hanımı çok dindar takılıyor.Bir ara çocuk
sevdiklerini sayıyordu annemi seviyorum babamı seviyorum bir kaç
kişi daha saydıktan sonra şöyle dedi,ama peygamberimizi sevmiyorum,
neden dedim cevabi müthişti"çünkü
onu tanımıyorum!"Bu güzel paylaşımın için teşekkür ediyorum
eline sağlık.

didem dedi ki...

Sevgili Bilge,
Kimsesizlik kotu birsey olsa gerek...Ama o top oynadigin cocuk en azindan su an mutlu...Bir top arkadasi var. Ne guzel yapmissiniz kimbilir insanin ici nasil huzur doluyor boyle bir iyilik yaptiginda. Barvo size cok iyi yapmissiniz...Sevgilerimle

Sabahattin Gencal dedi ki...

İzniniz üzerine bir çalışmanız"Bloglardan Seçmeler"de yayınlandı.İyi günler dileğiyle. Sabahattin Gencal

Çınar dedi ki...

Sevgiye aç minicik yürekleri doyurmuşsunuz arkadaşın ve sen ve inan ki o kimsesiz yavrular için ne yemek ne giyecek hiçbir şey uzanan sıcacık bir el kadar önemli ve değerli olmuyor. Gençliğimde çocuk yuvasına gidiyordum sık sık. Yine yapmak istiyorum. Daha yirmili yaşlardaydım ama onları bırakıp dönerken arkamdan annee diye ağlarlardı. Sıcacık yüreğin sevgiyle dolup taşsın canım

Sevgiler

ÇOBAN YILDIZI dedi ki...

Bilgeciğim, okurken gözlerim doldu içim acıdı.Söylenecek şey çok ama kelimeler sınırlı.Allah kimsesiz bırakmasın!

ezgilimelodi dedi ki...

Bilge abla,"çocuk"deyince akan sular durur benim için.Öyle severim hepsini...
Yaramazını,uslusunu,hiperaktifini,kimsesizini...
Benim kuzular kimlere karışan kimsesizlerden.Yani,fizyolojik ihtiyaçları giderilen fakat sevgi esirgenen çocuklar...
Yine bu,hiç kimsesizlikten daha iyidir...
Allah sevdiklerimizden ayırmasın bizi...
Çok güzel bir paylaşımdı.Teşekkürler...

zihni örer dedi ki...

O çocukların hayatında önemli bir imaj izi bırakmış olmanın bedeli yüksek frakanslı mutluluk olabilir. Oysa, böyle örnekler çoğaldıkça çocukların psikolojik gereksinimleri tamamen karşılanabilir. Model bir kitle olarak, sağlıklı bir topluma doğru yol alabiliriz. İşte bu yazı, en azından şimdilik beni motive etti; hatta kışkırttı:)

BURADAKİ mesajınızın henüz yeni alınmıştır (spam engeline takılmıştı).

bilge dedi ki...

-Sevgili Gül elimden tuttuğu zaman bir süre sonra ellerimiz terlemişti istersen elimi bırak elin terledi dedim bırakmadı onların o andaki duygularını ne kadar tahmin etsekte yaşamadan hiç bir şeyi kesin olarak bilemeyiz..mutluluk karşılıklıydı.gurur duygumdan çok mutluluk duydum o masum eli tutarken sevgilerimle..

bilge dedi ki...

-Sevgili ruhgezgini öyle boş şeyleri kafaya takıyoruz ki bazen bir anne dünyaya getiriyor onları ama ihtiyacları varken anneleri yok anne sıcaklığını hissedemeden büyüyecekler ve içlerindeki o kimsizlik boşluğunu hiç bir şeyle dolduramıyacaklar insan işte bunlara üzülmeli sevgilerimle..

bilge dedi ki...

-Sevgili Hüseyin Usta estafurullah kahramanlıkla bir alakası yok bu duyguların sevgi diyelim biz buna gözlerindeki o sevgi ışıltısı tüm ışıltılardan daha parlak görünüyor gözünüze o an kim benim yerimde olsa aynı şeyi yapardı. Çocuklarımızdaki o masumiyet ve düz mantık doğru bildiklerini doğruca söylemeleri güzel bir duygu .ben teşekkür ederim güzel yorumunuz için dostlukla..

bilge dedi ki...

-Sevgili Didem keşke vaktimiz olsada kimsesiz çocuklarımızla devamlı ilgilenebilsek onu da araştırdım. gönüllü olmak için devamlı ilgilenmek gerekiyor .yoğunum birde babam rahatsız olduğu için ona gidiyorum..olmuyor arada böyle fırsatlar buldukça elimizden geleni yapmaya çalışıyoruz sevgilerimle..

bilge dedi ki...

-Sevgili Sebehattin Gençal teşekkür ederim dostlukla..

bilge dedi ki...

-Sevgili Çınar o minicik yürekler birazcık sevgi istiyorlar inan başka bir şeye ihtiyacları yok başlarını okşamak onlarla konuşmak birazda olsa o an onlara kimsesizliklerini unutturuyor diye düşünüyorum ne güzel bir zamanlar onlarla ilgilenmişsin güzel yürekli arkadaşım keşke herkes senin kadar ilgilenebilse sevgilerimle canım..

bilge dedi ki...

-Sevgili Çoban Yıldızı zühreciğim amin diyorum arkadaşım allah hiç bir çocuğu kimsesizlik boşluğunda bırakmasın sevgilerimle..

bilge dedi ki...

-Sevgili ezgi yazılarındanda anlıyorum ne derece yüce gönüllü yüreğinin kuzucuklarının sevgisi ile dolu olduğun seni kutluyorum canım dilerim sevgi dolu bir ömür geçirirsin maalesef senin kuzucukların gibi fizyolojik ihtiyacları karşılanan ama sevgi esirgenen kalabalık kimli ama kimsesizlerden o kadar çokki o sevgiyide senin gibi sevgi dolu öğretmenlerinden görüyorlar..sevgilerimle..

bilge dedi ki...

-Sevgili Zihni öncelikle bloğuma hoş geldin..keşke boş vakitlerimizi biraz böyle kimsesiz yaşlı ve çocuklarımıza ayırabilsek bu yazımla olumlu açıdan motive ettiysem ne mutlu bana..onlar bizim geleceğimiz belki ben onu bir daha göremiyeceğim ama onunla oynadığım oyunu hafızasının bir kenarında devamlı hatırlayacak ve mutlu olacaktır ..sevgi ve dostlukla..

Mehmet Osman Çağlar dedi ki...

Çok anlamlı, anlamlı olduğu kadar düşündürücü bir yazı sevgili Bilge . Yüreğine sağlık. Sevgilerimle..

ramazan dedi ki...

Harika bir davranış, gönlünüze sağlık.

bilge dedi ki...

-Sevgili jivago teşekkür ederim..dostlukla..

bilge dedi ki...

-Sevgili Ramazan çok teşekkür ederim dostlukla..

laguer90 dedi ki...

Çok duygulanarak okudum! emeğinize sağlık...
Çiçeklerim için yazdıklarınız bana babamı hatırlattı! kışın çiçek odası vardı bizim evde, çok özenle yaz kış uğraşırdı ve "çocuklarım çiçeklerle ilgilenmiyor" diye üzülürdü! babamı kaybedince hepimiz kendiçiçeklerimizi yetiştirmeye başladık!
İlgilenirken onu anıyorum...
Selamlar sevgiler...

Adsız dedi ki...

Merhabalar Efendim,

Kimsesizlik çok zor bir şey olsa gerek, bu kelimeyi okuduğumda burnumun direği sızlıyor, yanıyor ve daha sonra gözlerime doğru hucüm eden bu sızı damlalar halinde dökülüyor.

Hele de çocuklar için kimsesizlik daha zor olsa gerek. Damdan düşen bilir. Biz ne kadar kimsesizliği hayal etsek te kimsesizlik kadar kimsesizliği asla hissedemeyiz.

Yüce Allah, hiçbirimizi ve hele de çocuklarımızı kimsesiz bırakmasın.

Paylaşımınız için teşekkür ederim. Kaleminize ve yüreğinize sağlıklar ve mutluluklar dilerim. Allah'a emanet olun ve sağlıcakla kalın efendim, saygılarımla.

Güngör Ekinci Saglik dedi ki...

Çok duygulandım gerçekden. Allah kimseyi kimsesiz ve sevgisiz bırakmasın. Sevgilerimi gönderiyorum size. Annem de gönderiyor:-)

Adsız dedi ki...

Selamlar paylaşımınız için teşekkür ederim.Çook etkilendim.

Sergime gelmenizi çook isterdim.İnşallah bir dahaki sergide haber veririm size.Yarın ve pazar günü karşıyaka belediyesi ve sivil toplum kuruluşlarının düzenlediği can dostum şenliği var mavişehirde.umarım gelebilirsiniz.haber vereyim dedim.

http://m.friendfeed-media.com/75b12a1c58d146f92aedef55ef32f13a353e9554

burdan öğrenebilirsiniz.

Adsız dedi ki...

ayrıca karşıyaka belediyesinin sitesinden de konuyla ilgili bilgi alabilirsiniz.