Kuşlar uctular gitti uzaklara
Yapraklar sarardı soldular
Bir hüzün cöktü içimize
Sevda şarkıları söylenmez oldu
Ayrılık şarkıları dillerimizde
Öksüz bir cocuk gibi
Boynunu büktü dallar
Güneş gizlendi başka diyarlara
Bulutlar ağlar
Ne hüzünlü mevsimsin sen sonbahar
Senin gelmenle döküldüler
Çaresizlikler içinde
Toprağın koynuna yapraklar...
bu şiiri 24-10-1975 yılında yazmıştım...
6 yorum:
''ne hüzünlü mevsimsin sen sonbahar'' işte tam bunu okurken ister istemez bir hüzün oluyor.
demek 75 de yazdın. ben hayatta yokum daha:))
evet stuven hep hüzün kaplar sonbaharda içimizi onun içindir ki hep baharı yaşamaktır çabamız
boşuna "hazan" mevsimi denmez...
"gün bitti mevsim hazan dilde hüzün..."
sevgiyle...
boş ver be dostum biz hep bahar yaşayalım....
Sayın Bilge,
Harika bir şiir, dökülen yapraklar bana hep soğuk gelir, Babamı, annemi ve babaannemi yerde ki yapraklar arasında kaybettim sevmem o yüzden hazanı.
Hazansız günler diliyorum.
Saygılarımla
bence her mevsimin bir güzelliği vardır önemli olan bu güzellikleri yaşayabilmek...sevgi ve saygıyla..
Yorum Gönder